Een lekker toetje

Half september zijn we nog een keer voor 2 weken richting Montottone gereden. Na een overnachting in Parma reden we op zondagmiddag de Marche binnen. Na een kleine omweg langs Cattolica (kustplaats) en Gradara (middeleeuwse burcht) kwamen we op zondagmiddag aan bij ons huis. Er stond een vreemde auto voor de deur. Die bleek van Theresa te zijn, die daar met wat hulptroepen aan het schoonmaken was. Ze had ons pas maandag verwacht. We zijn toen maar even lekker op de veranda gaan zitten. Gesproken met haar schoonzus. Zij bleek ooit in een ver verleden nog 3 jaar lang in ons huis te hebben gewoond en was nieuwsgierig hoe het er nu allemaal uitzag. Theresa nodigde ons uit om bij haar thuis te komen eten.

Maandagavond kwam Luigi langs. Even de zaken doornemen. Hij had regelmatig gemaaid (als hij zag dat de gasten weg waren). Er lagen in de tuin nog wat hopen verdroogd gras. Die moesten nu dan maar eens verbrand worden. Dat ging met veel rookontwikkeling gepaard. Daarna aan de keukentafel nog een biertje met Luigi gedronken.

Er was tijd voor klusjes en tijd voor uitstapjes. Eén van de luikjes vertoonde wat rotte plekken en moest gerepareerd. Er lagen nog een aantal horren te wachten tot ze geplaatst zouden worden. Er moest nog een lik verf op de persiane en eigenlijk hadden we ook nog het oude pizza-hokje moeten slopen zodat men er bij de muurrenovatie beter bij kan. En omdat de vakantie niet alleen maar werk betekent, gingen we ook regelmatig op pad. Even naar de markt in Montalto, een ommetje door Montefiore, een visje eten aan de kust, een paar boodschappen bij Ikea, een bezoek aan Loreto enz. enz. En dan waren er ook nog de verschillende bezoeken en ontmoetingen met Italianen.

We hadden het gelukkig al eerder gehoord, maar het is is toch een raar gezicht zo'n garage met extra airco. De achtermuur was al aan het overhellen, maar toen Luigi ook nog korte metten maakte met de enorme hedera, begaf de garagemuur het. En dit is het resultaat. Op zaterdagavond was het feest in Ortezzano. Festa del Vino. En daar kwamen mega veel mensen op af. Wij gingen samen met Rob en Erna. Het kleine dorp werd overspoeld door Italianen die natuurlijk vooral voor het eten komen. Op het plein stonden lange tafels en zag het blauw van de rook van de grill.

Een dagje op pad richting Ancona. Zo kwamen we terecht in Loreto. Ooit een keer eerder gezien in de regen. Nu was het mooier weer. Mooie kerk met in het midden nog een soort kerkje in de kerk waar een zwarte madonna staat. Omdat er in ons huis muurnissen zijn en je in ieder Italiaans huis wel een madonna of een afbeelding van Padre Pio ziet, vond ik dat we dan toch maar een madonna moesten kopen om in de nis te zetten. Zo gezegd zo gedaan.

Voorzijde huis met veranda

En als je dan toch aan de kust bent, dan moet je daar ook gewoon iets gaan eten. En dat is.... vis! Overal heerlijke salades met diverse vissoorten vooraf, spaghetti met mosselen en vongole of een gegrild visje... het is allemaal even lekker.

En er moest nog meer gegeten worden. De mensen van de schoenenfabriek kwamen bij ons op visite. 's Avonds uit eten bij Piccio Verde. Eten in Ortezzano met Rob en Erna op het Festa del Vino. Eten met onze buren Riccardo en Monica bij ons thuis. En dan nog eten bij de interieurverzorgster Theresa samen met haar dochters Michela en Annamaria en schoonzoons Simone en Daniele. Erg leuk en gezellig allemaal.

Ciao, a la prossima!

http://www.casacipresse.com/

Kom van dat dak af!

Op 15 juni vlogen we van Weeze naar Ancona, om lekker 2 weken vakantie te gaan houden. Bij aankomst op de luchthaven van Ancona was het ook echt vakantieweer: heel erg warm! En dat bleef nog zo voor een dag of 4. Temperaturen boven de 30 graden. Dat maakt een mens loom. Dus bleven we de eerste dagen wat meer bij huis en gingen we er alleen op uit om boodschappen te halen. Maar toch hadden we nog een aantal dingen te doen. Zo moesten we zien uit te vinden of Luigi nog doorging met zijn tuinwerkzaamheden (gelukkig wel) en moesten we ook een nieuwe werkster zien te vinden (ook gelukt). En er was tijd voor leuke dingen. Op visite en vrienden uitnodigen voor bbq en borrel, dorpsfeest, bezoek aan de schoenenfabriek en outlets, bezoek aan de grotten van Frasassi, naar de markt en het strand, lekker uit eten enz. enz. Er was meer tijd voor ontspanning dan de vorige keer, maar er moest ook nog gewerkt worden (horren plaatsen).

En dan kom je aan in je huis, dat ook al echt als "thuis" voelt. Alles is "eigen", maar hoe "eigen" voelde het nog nadat we het huis voor het eerst ook aan anderen hadden verhuurd? Dat voelde nog steeds goed en eigen. Als je alles nog aantreft zoals het was en alles ziet er netjes uit dan heb je niet het idee dat er ook maar iemand in je huis is geweest. Een goed teken! Natuurlijk waren we razend nieuwsgierig naar de commentaren in het gastenboek. Die waren heel goed! Mensen hebben genoten van het huis en het uitzicht en er werd zelfs geschreven dat men dit het mooiste huis van alle vakanties vond! Dat soort complimenten is zo leuk om te lezen. Want je kunt het dan allemaal zelf wel mooi en prachtig vinden, maar hoe kijkt iemand anders daar tegenaan? Dat bleek dus ook heel positief te zijn.

Linksboven: op donderdagochtend is er een grote markt in Porto San Giorgio. Altijd leuk om even te snuffelen (veel kleding, schoenen en tassen). Rechtsboven: De grotten van Frasassi. Prachtige druipsteengrotten. Indrukwekkend. Een bezoek is echt de moeite waard. Linksonder: prachtige velden in de omgeving. De zonnebloemen kwamen net in bloei. Rechtsonder: Zonnebloemvelden bij ondergaande zon.

Een dagje touren door de Monte Sibillini richting Piano Grande. Een prachtige rit. Helaas waren de klaprozen en linzen uitgebloeid. Maar de Piano Grande levert altijd weer mooie plaatjes op. Rechts het dorpje Castelluccio, bekend om de linzen.

Links: "De grote en de kleine vriend". Sytze en Luigi voor het 46 jaar oude Fiatje 500 van Luigi. Rechts: Luigi had de boer gevraagd om bij ons het gras te komen maaien.

Linksboven: "Kom van dat dak af!" Toch maar even de schoorsteen afgedekt met plankjes en stenen zodat er geen vogels of wespen naar binnen kunnen. Rechtsboven: hele donkere luchten en tegelijkertijd de zon, afgewisseld met af en toe een bui en een onweersklap. Linksonder: De schoenenfabriek Giano, waar we allerhartelijkst werden ontvangen. Zij produceren het dure merk La Martina dat o.a. naar Nederland geexporteerd wordt. Rechtsonder: de nevel trekt op in de heuvels rond Montottone ten tijde van de zonsondergang.

En zo kwam er ook weer een eind aan deze vakantie. Het waren weer 2 heerlijke weken. We hadden nog wel veel langer willen blijven. Maar eerst is het weer de beurt aan onze gasten. We hopen dat zij net zo van deze plek en omgeving genieten zoals wij dat doen. En als we zo de verhalen in het gastenboek lezen, dan zit dat wel goed. We hopen dat er nog vele gasten volgen die het net zo naar hun zin zullen hebben als hun voorgangers. De laatste week van augustus en de eerste 2 weken van september zijn nog vrij en daarna hopen wij zelf weer lekker te gaan.

www.casacipresse.com

Werkweek in Montottone

Vakantie? Dat hadden we gedacht! Werk aan de winkel. Je loopt eens door de tuin, schiet wat mooie plaatjes en voor je het weet sta je te maaien en te snoeien.

Luigi had geen tijd gehad om het gras te maaien, hij was te druk met het snoeien van de bomen in de omgeving, waarbij hij helaas ook een telefoonkabel had doorgezaagd (waar onze buurman niet zo blij mee was). Buurvrouw/meisje kwam langs voor uitleg over de schoonmaak van het huis. 's Avonds in een leuk restaurantje (Enoteca) gegeten in Fermo op het mooie plein (Piazza del Popolo).

1e klus: een nieuwe kookplaat geplaatst. Uit eten in Fermo op het mooie Piazza del Popolo.

En toen kwam zondagnacht.... een nacht die voor velen een catastrofe werd. Ook wij hebben het goed gemerkt. Het huis schudde heen en weer 's nachts om half 4. Voor we goed en wel beseften wat er aan de hand was, was alles al voorbij. Een aardbeving in l'Aquila met een kracht van 6.3 die slechts 30 seconden duurde. Pas de volgende ochtend beseften we wat er zo'n 100 km verder was gebeurd. We werden overstelpt door sms'jes en telefoontjes om te vragen of ons huis er nog wel stond. Ja hoor, dat huis had alles weer doorstaan (zoals het waarschijnlijk al veel heeft doorstaan de afgelopen 100 jaar). Maar wat een ravage in de Abruzzen. Ook in Montottone was iedereen bedrukt en teneergeslagen door hetgeen gebeurd was. Op de snelwegen hebben we de hele week nog konvooien met hulptroepen zien rijden.

Tja, en bij ons ging het leven weer z'n gewone gangetje. De veranda werd betegeld, wij hadden genoeg andere klussen. Er moest weer veel geshopt en gekocht worden om het huis nog verder op orde te brengen voor de aanstaande gasten.
Dus kwam er een nieuw gasfornuis, werd er weer eens een rit naar Ikea gemaakt voor de aanschaf van een kastje en een loungeset, moesten er houten palen komen voor het bevestigen van de schaduwdoeken en moesten we vervolgens nog een keer naar Ikea om een stoel te ruilen en nog 4 houten tuinstoelen aan te schaffen. Ook nog even naar I Lauri, de kweker van bomen en planten en hebben we alle DHZ-winkels in de omgeving een aantal keren bezocht voor de meest uiteenlopende zaken. Je kan het er maar druk mee hebben....
En je weet: Ikea verkoopt leuk spul, maar je moet het ook allemaal nog in elkaar zetten. Klusje!

Het was heerlijk weer. De bloesem bloeide en je zag alles groen worden. Volop aan het werk. De grootste klus was het betegelen van de veranda.

Doek hangt en stoelen staan. Het terras is klaar! Ook staan er nieuwe stoelen bij de tafel onder de pergola.

Zaterdag laat in de middag was het terras klaar. Maar we hadden nog niet de rust om te gaan zitten. Er moest nog het e.e.a. worden opgeruimd. Er waren nieuwe stoelen gearriveerd die in elkaar gezet moesten worden, er moesten nog gordijnen worden opgehangen, gaatjes worden dichtgemaakt, een scharnier worden vervangen, de schuur moest worden opgeruimd enz. Dus zondagochtend nog even full speed er tegenaan voordat we konden gaan genieten van de Paas Pranzo (lunch) bij La Rosa dei Venti in Ortezzano.
En toen alle klussen gedaan waren...... toen konden wij met een voldaan gevoel weer terug naar Nederland. Wij zijn er over 2 maanden weer, nu is het de beurt aan onze gasten. We hopen dat ze zullen genieten van een heerlijke vakantie.

Als laatste nog een paar sfeerfoto's van de slaapkamer en woonkamer.