Het laatste weekend van november gingen we samen met Co en Ingrid een lang weekend naar Montottone om alvast de voorbereidingen te treffen die nodig waren voor het herstel van de westgevel. Met Ryan Air voor 18 Euro p.p. retourtje Weeze-Ancona, je snapt niet hoe het kan. Toen we aankwamen op vrijdag regende het een beetje, maar dat belette de mannen niet om direct aan het werk te gaan en een begin te maken met de sloop van de oude pizzaoven. De volgende dag scheen de zon tegen een knalblauwe hemel en in de luwte was het buiten nog heerlijk. Ongelooflijk, een week later zou het Sinterklaas zijn! Op zaterdag dus verder met de sloop.
|  |
 |
 |
| De boodschappen waren binnen en ik zorgde voor de catering terwijl de anderen hard aan het werk waren. Het viel nog vies tegen want de muren waren wel 3 rijen stenen dik. Een heleboel puin dus. |
 |  |
| Hoe lekker het overdag ook nog was, 's avonds ging toch de cv aan en de open haard, al was het alleen maar om een in scene gezette kerstfoto te maken die we misschien als kerstkaart konden gebruiken. |
 |  |
| En toen was het zondag. Rustig aan ontbijten en daarna naar het dorp. We wilden nl. graag een kijkje nemen in de waterput die midden in het dorp voor de kerk staat. We hadden gehoord dat de man die rechts naast de kerk woont de sleutel had die toegang bood tot de put. We hadden hem zaterdag al gesproken maar toen had hij geen tijd, dus we mochten zondag komen. Na kerktijd dan maar. De kerk was net uit en we kwamen de sleutelbeheerder in het dorp tegen. Hij maakte meteen rechtsomkeer en liep met ons mee. Wij dachten dat we de sleutel kregen en dan zelf een beetje konden rondkijken, maar nee, de man ging mee en het bleek dat hij zelfs een rondleiding verzorgde. Via de kelders van de kerk daalden we 13 meter af tot de bodem van de put. Binnenin was alles prachtig gerenoveerd. Heel leuk om te zien. Toen we bijna buiten waren kwamen we nog door een ruimte waar nog een heel oud filmapparaat stond. In de kelder van de kerk werden nl. vroeger films vertoond. Daarna nog even de kerk in (hij was al dicht, maar er werd nog even iemand geroepen die de deur weer open deed) want Ingrid wilde nog een kaarsje branden. Maar waar waren de kaarsjes? Aha, elektrische kaarsjes! Muntje erin en dan moesten ze gaan branden. Maar nee, de electriciteit was eraf gehaald. Dus kwam er een mevrouw die de stekker erin deed en ja hoor, de electrische kaarsen gingen aan. Vervolgens nog een rondje dorp gedaan en nog even bij de kerk op het bovenplein gekeken. |
 |  |
| Bij terugkomst zijn we op het pad naar ons huis even gestopt bij het huisje dat halverwege in de bocht ligt. We hadden op internet ontdekt dat het te koop staat en waren er via Serena achter gekomen dat het niet meer van de (inmiddels overleden) burgemeester was maar dat het door een Engels echtpaar was gekocht. Het echtpaar ligt inmiddels in scheiding en dus moet het huisje weer verkocht worden. Nieuwsgierig als we waren zijn we toch binnen een kijkje gaan nemen (de deur stond open). Binnen hadden de vogels en ander ongedierte flink huisgehouden. Het is altijd wonderlijk in Italie dat als je een huis betreedt dat te koop staat, de hele inboedel er ook nog in staat. Hier dus ook. Wie biedt? Voor 90.000 Euro ben je eigenaar. En zo kwam er een einde aan een heerlijk maar ook " slopend" weekend. De deur is weer dicht, maar we hopen snel na de winter weer kwartier te maken. Eerst gaat Rob aan het werk om de muur te renoveren. Dat kan alleen maar ontzettend opknappen. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten