Na eerst Pescara verkend te hebben en wat boodschappen te hebben gedaan voor de zondag, reden we via de A14 naar Pedaso en vandaar uit naar Montottone. Het laatste stukje was het slechtst; dat was ons pad naar het huis. Door een paar flinke hoosbuien waren er weer flinke geulen ontstaan in het pad en moesten we in slalom naar beneden. Dit zou betekenen dat het pad in ieder geval weer opgeknapt zou moeten worden.
Zondag jarig en heerlijk weer. Onze Nederlandse " overburen" waren er ook en kwamen een borrel halen. Dat was weer heel gezellig. 's Avonds, op weg naar restaurant I Piceni in Ortezzano, kwamen we in spookachtig noodweer terecht. Op een gegeven moment vroegen we ons echt af waar we zaten, terwijl we daar de omgeving op ons duimpje kennen. Overigens weer heerlijk gegeten bij I Piceni. Vooral de ravioli met eend en truffel is niet te versmaden!
Door al het gehobbel op de weg, maakte de huurauto ineens wel een heel raar geluid. We hadden het vermoeden dat de uitlaat los zat, dus gebeld met Herz. Die zeiden dat we de auto maar moesten omruilen in Macerata, maar wij waren al onderweg naar Ascoli Piceno. Nou, dan moesten we maar omruilen in San Benedetto del Tronto. Daar kwamen we toch langs, dus een kleine moeite. Maar nadat ik in mijn beste Italiaans had uitgelegd dat we problemen hadden met de "tubo", vertelde die Herz meneer mij doodleuk dat hij "nulla" auto's had staan. Ondertussen reden wij al in het centrum van de stad. Gelukkig, er was markt! Altijd leuk, dus een rondje markt gedaan. Links de worsten, kazen, olijven en gedroogde vis (baccala). Rechts de Madonna in de haven waakt over de vissers.
Na San Benedetto was het de beurt aan Ascoli Piceno. We vinden het zelf altijd heel leuk om daar even naar toe te gaan. Vooral de 2 pleinen zijn prachtig. En dan even bij Meletti op het terras een drankje nemen. Toppunt van vakantiegevoel.
En dan..... het veelbesproken pad. Wat doe je met de geulen en kuilen? Harkje erdoor? Nou dat gaat echt niet zo makkelijk. Daar moet toch echt de gemeente weer aan te pas komen. Aan het eind van de vakantie kwamen er dan toch nog 2 "mannetjes" van de gemeente langs. Zij waren zelf ook hobbelend naar beneden gekomen dus konden de staat van het pad goed beoordelen. Wij 2 vrachtwagens grind kopen, zij de boel op kosten van de 'commune' opknappen. Deal. Volgens de mannen was het beter om te asfalteren. Daar moesten we maar eens over nadenken. Een grapje van 15.000 Euro. Nou eh..... misschien als we de loterij winnen, maar voorlopig nog maar even een vrachtwagentje grint/split er op.
Links: Sytze is druk aan het werk en doet nog een poging om het pad iets te egaliseren. Rechts: de druiven in de wijngaard langs het pad zijn bijna oogstrijp.
We probeerden het maar weer eens: bij de gemeente de belasting te betalen. Vorig jaar was het niet gelukt en ook in juli had de dame die de berekeningen moet maken geen tijd. Ook nu was ze weer druk; computercursus (alles gaat hier nl. nog met de hand en in dossiermappen). Verzoek: kom eind volgende week terug. Dan nog maar een rondje door ons mooie dorpje.
Isn't it lovely?
Buiten het dorp om was er natuurlijk nog veel meer te doen. Stadjes bezoeken, naar het strand, eten met Ronald en Carolien, shoppen (1 dag regen gehad). Veel outlets en schoenenwinkels bekeken. Van Boss tot Prada, ja in de Marche zijn de grote merken ook goed vertegenwoordigd. Nieuwe restaurantjes ontdekt in Monte Giberto en Petritoli. De toren (het lijkt de peperbus wel) van Petritoli was weer uit de steigers en mooi gerenoveerd. Dat moesten we ook even van dichtbij bekijken. We kijken nl. op Petritoli vanaf ons huis.
Wat overigens ook een leuk plaatsje is om te bezoeken: Torri di Palme. Jij rijdt bij de kust omhoog en komt in een lieflijk klein dorpje tericht (met allemaal restaurantjes, die overigens ten tijde van ons bezoek allemaal dicht waren). Je hebt daar een mooi uitzicht over de kustlijn.
En toen... onverwacht verwacht bezoek. Wop en Pamela konden niet naar Amerika, dus nodigden wij ze uit om bij ons te komen kijken en logeren. De vlucht was al snel geboekt en op maandagavond kwamen ze aan. We zijn 3 dagen door de streek gereden, hebben overal lekker gegeten, veel gezien, zijn op het strand geweest en als klap op de vuurpijl was daar de markt in Porto San Giorgio. Een Walhalla voor Pamela, die alles wel mee wou nemen. Het werden in ieder geval laarzen, schoenen, jurkjes, zonnebrillen en tassen. Alles in tweevoud. Tja en dat moest allemaal mee in dat kleine koffertje in de handbagage.
We hadden het maar weer getroffen met het weer. 's Morgens lekker buiten ontbijten en ook de rest van de dag lekker buiten. Alleen 's avonds kon je merken dat het al tegen de herfst liep: vroeg donker en een stuk killer. Maar op het strand was het nog heerlijk. Ook als was men daar al in voorbereiding op het winterseizoen want bijna alle parasols en ligbedden waren al weggehaald.
Het was weer heerlijk allemaal. Op de voorlaatse dag van onze vakantie vertrokken Wop en Pam; zij gingen nog langs de Conero kust en naar het klooster van Loreto. Wij gingen nog even langs bij Ronald & Carolien om te kijken hoe men bezig was met de voorbereidingen voor een nieuw dak op hun huis én we moesten nog langs de schoenenboer in Caparuccia, want Sytze had een paar schoenen gekocht en omdat die niet meer in zijn maat waren, werden ze speciaal gemaakt. Wat een service. De vakantie liep ten einde. We gingen met volle koffers, buiken en herinneringen het vliegtuig in. Na ons kwamen er nog meer gasten en was het huis nog 3 weken verhuurd. Daarna, zo eind oktober, zou bij ons het klusteam aan de slag gaan met de garage. Sloop, afvoer puin en asbest en opbouw van een nieuwe garage. We zijn benieuwd! Zo benieuwd dat er inmiddels al tickets zijn geboekt voor een lang weekend eind november. Eens kijken wat er dan al staat van de nieuwe garage en even de boel controleren voordat het huis wordt afgesloten voor de winter.
| Dakrenovatie |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten